அனைத்து உயிரினங்களினதும் இனப் பரம்பலுக்கு வல்ல அல்லாஹ் வகுத்த வழியே ஆண் பெண் உறவு. ஆதம் – ஹவ்வா, ஈஸா தவிர்ந்த அனைத்து மனிதர்களும் ஆண்-பெண் இணைவால் உருவானவர்களே. உலகம் தோன்றிய காலத்தில் முதல் மனிதர் இருவரைத் தவிர மற்றையோர் தற்போதைய முறையில் திருமணம் செய்து வாழ்ந்தவர்களல்லர். முதல் மனிதருக்குப் பிறந்த குழந்தைகள் ஆண் பெண்ணாகப் பிறந்ததாக வரலாறு விளம்புகின்றது. அந்த வகையில் அன்றைய நிலையில் சகோதரர் மத்தியிலேயே பாலியல் நடவடிக்கைகள் நடந்து இனப் பெருக்கம் நிகழ்ந்திருக்க வேண்டும். Continue reading →

வையகம் தழைக்க உலக மையத்திலே உதித்த உத்தமர் நாயகத்திருமேனி நபிகள் கோமான் பெருமானார் முஹம்மது ஸல்லல்லாஹு அலைஹிவ ஸல்லம் அவர்களுக்கு முன்னர்  வல்ல நாயன் 124,000 நபிமார்களையும், தூதர்களையும் அவர்கள் மூலம் புனித மார்க்கங்களையும் அனுப்பி அறியாமை ‌என்ற இருளில் மூழ்கி தம்மனோ இச்சைகளைத் தெய்வமாக்கி அனாச்சாரங்களை, மாச்சாரியங்களை வாழ்க்கையாகக் கொண்டிருந்த மக்களை நல்வழிப்படுத்துமாறு அவ்வப்போது அவர்களை அறிவுறுத்திக் கொண்டிருந்தான்.  Continue reading →

இன்று உலகளாவிய ரீதியில் ஒவ்வோர்  மூலை முடுக்கில் இருந்தும் பெண்ணிலை வாதம்,  சமவுரிமை,  பெண்ணியம்,  பெண்ணுரிமை போன்ற பதப் பிரயோகங்களுடன், காளான்களாக சில இயக்கங்கள் அவ்வப்போது தோன்றி மறைந்து கொண்டிருக்கின்ற வரலாற்றை அவதானிக்கக் கூடியதாக உள்ளது. இப்படி தோன்றியவைகள் உருப்படியாக எதனையாவது செய்திருக்கின்றனவா? என நோக்குவோர், எதிர்மாறான  தன்மைத்ததாக,  பெண்களின் வாழ்க்கை நிலை படுபயங்கரமாக, அதள பாதாளத்தை நோக்கி அதிவேகமாகப் பயணித்துக் கொண்டிருப்பதை அறிந்து கொள்வர்.

பெண்ணொருத்தி ஆடையின்றி பாதைகளிலும், பயணங்களிலும், பகிரங்க இடங்களிலும், பட்டப் பகலிலும், நட்டநடு நிசியிலும் தட்டத்தனியே திரியும் அவலத்தையே மேற்கண்ட மாதர் நலன் காப்பதற்காக உருவான காளான்கள் பெற்றுத் தந்துள்ளன என்ற பேருண்மை நடைமுறையில் அம்பலமாகி உள்ளது. அம்மணங்களாக பல்வேறு வழிகளில் சாதனைகள்  போன்றும், பொழுது போக்காகவும், நாகரிகம் என்றவாறும், புரட்சி செய்வதாகவும் நினைந்து அவமானச் சின்னங்களாக மாறியுள்ளனர், தாய்க்குலமான பெண்டிர் என்பது மனித இனத்தையே வெட்கித் தலைகுனிய வைத்துள்ளது. Continue reading →

குர்ஆன் கூறும் தர்மமும் சமாதான சகவாழ்வும்

தர்மம் பற்றிக் கூறாத சமயங்களோ, ஸ்தாபனங்களோ, பெரியார்களோ இருக்க மாட்டாது என்பது, தர்மத்தின் முக்கியத்துவத்தை நாம் விளங்கிக் கொள்ளப் போதுமானது. மதங்கள், குறிப்பாக இஸ்லாம், தர்மத்தைக் கட்டாய கடமையாக்கியும் வைத்துள்ளது. அப்படியாயின், இத்துனை முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அனைவராலும் பரிந்துரை செய்யப்படும் தர்மம் பற்றி நாம் அறிந்திருப்பது நமது கடமையாகின்றது. தர்மம் என்பதை அறியாதவர்கள் உலகில் இருக்க முடியாது. காரணம் அது ஏழை எளியவர்களின் வாயில், நாளும் பொழுதும் ஒலிப்பது. ஏழை எளியோர் இல்லாத உலகே இல்லை என்பதால், இச்சொல்லைக் கேளாதோரும் இல்லை எனலாம். ஆயினும் தர்மம், பிச்சை போடுதல் என்ற சிறு வட்டத்துள் அது ஒடுக்கப்பட்டுவிட்டதாகவே தெரிகிறது. ஏற்பது இகழ்ச்சி என ஔவையும் தன் ஆத்திசூடியில் கூறியுள்ளமையும், நபிமொழி கைநீட்டி வாழ்வதைவிட மானத்தோடு வாழும் எத்தொழிலையும் இஸ்லாம் வரவேற்கிறது என்று கூறுவதிலிருந்தும், பிச்சை போடுவது மட்டும் தர்மமாக இருக்க முடியாது. அதற்கு மேலும் ஏதோ ஒன்று இருக்க வேண்டும் என்பது மறைந்துள்ளது.

Continue reading →